127. albośmy to jacyś tacyś

Będąc młodym czytelnikiem śledziłem wydarzenia fandomowe z oddali, znałem tylko tych herosów fandomu, o których pisały drukowane czasopisma, a plotki docierały do mnie z opóźnieniem, jeśli w ogóle. Pomimo tego zdawałem sobie sprawę z istniejących w środowisku niesnasek i choć nie byłem nigdy świadkiem legendarnych zmagań czy awantur skutkujących obrażaniem się na resztę życia, pozostawałem ich świadom. I za nic nie potrafiłem ich zrozumieć. Jak to - myślałem - ludzie inteligentni, oczytani i lubujący się w tym samym rodzaju literatury drą z sobą psy? O co? W imię jakiej sprawy?

Dziś sam jestem fandomitą. Dociera do mnie więcej plotek, niektórych wydarzeń jestem świadkiem, a niektórych wręcz uczestnikiem. Mam też za sobą doświadczenie pracy, w której spisywałem opowieści skłóconych rodzin i sąsiadów, wiem więc już, że do wielkich sporów wystarczą błahe preteksty, a czasem nawet i pozór pretekstów. Pewne rzeczy wciąż jeszcze pozostają dla mnie trudne do przyswojenia

W tej chwili trwa "nosixgate" - nosiwoda został zbanowany na forum SF(itd) bez podania powodu, czy to jemu prywatnie, czy też na forum w służącym temu dziale. Nosiwoda się zdziwił, a kiedy rzecz się wydała, zdziwiła się i część użytkowników forum. Na ich zdziwienie zareagowali z kolei zaskoczeniem admini forum i napisali, że sprawy nie ma, wszystko jest jasne i dla administracji i dla zbanowanego. Przez chwilę sieć zapulsowała wzajemnym zdziwieniem grupy ludzi. Ponieważ nosiwoda nadal był zdziwiony zaczął sprawę drążyć, a za nim zaczęli ją drążyć inni użytkownicy forum. Wreszcie administrator forum odpowiedział - nosiwoda szkodził wcześniej pismu finansującemu forum, więc na forum nie ma dla niego miejsca. Odpowiedź to w miarę jasna, acz spóźniona. Co dzieje się obecnie? Ano, wymiana ognia trwa, pojawiły się też zarzuty o kłamstwa. Można to śledzić na blogu drakena i na forum SF(itd). Tak naprawdę nie dzieje się nic wielkiego - to kolejna lokalna awanturka. Rejs nie lubił nosiwody za to, że ten wypowiedział się parę razy kąśliwie o nim samym, o piśmie i jego forum. Uznał, że nie chce takiego użytkownika na forum i jest to dla mnie w jakiś sposób zrozumiałe. Tyle, że metoda załatwienia tego "po cichu" wygląda paskudnie. Oczywiście, Rejs pisze teraz, ze nosiwoda o wszystkim wiedział, nosiwoda twierdzi z kolei, że nikt mu nic nie powiedział. Zważywszy na moją znajomość z nosiwodą moja wiara w jego słowa może zostać nazwana brakiem obiektywizmu. A niech tam. Jeśli prześledzić posty na forum SF(itd) widać ewolucję postawy adminów od "my wiemy i mamy swoje powody i to powinno wystarczyć", przez: "shenra wysłała nosiwodzie info" do: "Rafał rozmawiał z nim osobiście". Widzę w tym pewną nieścisłość, ale dowodem w sądzie by to nie było. Ważne jest zresztą co innego.

Znów sprawa wzięła się z niczego. Ba, z bardzo pozytywnych zdarzeń. Oto nosiwoda, który istotnie za forum SF(itd.) nie przepadał, poznał podczas Pyrkonu ludzi z tamtego forum, uznał, że są fajni i postanowił się na forum zarejestrować. Ponieważ jego poglądy, a także fakt, że nie powstrzymuje się przed ich wyrażaniem kogoś kiedyś uraziły dostał bana. Z dobrej potencjalnie rzeczy wynikła rzecz niedobra, w niezgodę dwóch dorosłych ludzi zostali wciągnięci inni, w tym Rafał Dębski, którego prozę lubię i którego miałem dotąd za porządnego faceta, a który na forum także przyjął postawę: "po coś mówić, jeśli można rzecz załatwić po cichu", która to postawa mi się nie podoba. Coś u mnie stracił Rafał, a może teraz ja coś tracę u niego (jeśli to przeczyta). Podobnie Rejs, do którego mam wiele szacunku za założenie pisma, konsekwentną jego otwartość i walkę o jego utrzymanie, jakoś sam siebie umniejszył tym niepotrzebnym banem w imię własnych antypatii i sposobem załatwienia sprawy. Nagle wszyscy, z adminami, nosiwodą, drakenem, ziutą, martvą, shenrą - całym tym internetowym fandomem znaleźliśmy się w centrum kolejnej dziwnej afery, która może dodatkowo poróżni wszystkich. Okazało się, że niczym się nie różnimy od fadomitów, których obserwowałem z oddali. Niewiele trzeba, byśmy się wzięli za łby.

Jak często bywa, właściwa każdemu z nas, choć nie u każdego tak łatwo triumfująca, ludzka małostkowość okazała się nie tylko przykra, ale do tego i głupia.