191. jeden świat

Z Polygamii dowiedziałem się o kampanii społecznej mającej wspomóc opór przeciw przenoszeniu życia nastolatków do sieci. Tekst o tym, oraz spoty kampanii znajdziecie TUTAJ. Polygamia to strona poświęcona grom, nic więc dziwnego, że jej twórcy i czytelnicy zwracają uwagę przede wszystkim na fakt, że zdaniem twórców kampanii życie kradną nastolatkom niemal wyłącznie gry, jakby nie było internetu ze wszystkimi jego serwisami społecznościowymi, łatwym do znalezienia porno i wielkimi zbiorami teledysków i filmów. Tymczasem to tylko jeden z problemów. Znacznie poważniejszy jest inny, wyrażany przez jedno z głównych haseł kampanii - "W jakim świecie żyjesz?"

Tytuł tego wpisu mówi wszystko, właściwie w tym momencie mógłbym przestać pisać. Ponieważ lubię jogging palców po klawiaturze, napiszę jeszcze kilka zdań.

Podobno spot pochodzi z roku 2009 i wymyślili go słynący z subtelności Niemcy. Trzy lata później jest z pewnością jeszcze mniej aktualny, ale i w roku 2009 wydawał się chyba pochodzić z zamierzchłej historii. Niemcy, którzy słyną z jednych z najbardziej restrykcyjnych przepisów dotyczących gier widocznie przywiązują do nich szczególną wagę, zapewne dlatego skupili się na nich. Nie wiem też, czy hasło o świecie pochodzi od nich, czy też jest pomysłem naszych speców. Dam więc spokój Niemcom i skupię się na tym, co możemy zobaczyć i usłyszeć u nas - w telewizji i radiu, być może w prasie i na pewno w internecie.

Kilka razy dziennie sprawdzam pocztę. Nie muszę się nawet specjalnie starać, bo komórka sama informuje mnie, że przyszły nowe maile na którąś z moich dwu głównych skrzynek (mam jeszcze skrzynkę na spam - jej adres podaję w sklepach itp.). Nie ma mnie na fejsie, ale zaglądam na G+. Zerkam na fora i serwisy, w których życiu uczestniczę. Ilość moich znajomych z sieci przekroczyła zapewne ilość znajomych w realu (a przypomnę - nie ma mnie na fejsie). Co więcej, moja praca związana jest z internetem, dodatkowo prowadzę tego bloga. Informacje o wydarzeniach na świecie także czerpię z internetu, nie oglądam bowiem programów informacyjnych w telewizji. To w internecie odbywają się najciekawsze dotyczące szeroko rozumianej kultury dyskusje, którym przyglądam się, lub w których uczestniczę. Jeśli na świecie dzieje się coś niezwykłego, szybciej i więcej dowiaduję się o tym - na szybko - z twittera, niż z telewizji, czy prasy. I nie jestem wyjątkiem. Takich jak ja jest sporo, rzekłbym nawet, że jest nas większość.

Czy to oznacza, że należę do grupy nolajfów, których znajomi powinni oglądnąć spoty kampanii i czym prędzej ruszyć mi na ratunek? 

Bynajmniej.

 Należę do ludzi, którzy żyją w zmieniającym się świecie. Nie istnieją dwa odrębne światy - realny i wirtualny, jak wieszczyli jeszcze dekadę temu zatrwożeni prorocy. Istnieje jeden świat, którego internet stanowi integralną część. Pracujemy w nim, czerpiemy z niego informacje, prowadzimy w nim życie towarzyskie i bawimy się w nim. To prawda. Ale nie jest naszym światem. Jest częścią tego świata, w którym wszyscy żyjemy. W jakim świecie żyję? W tym samym co wszyscy.

Pytanie, w jakim świecie żyją twórcy kampanii.